Dagens spillforslag og oddstips

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

1. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
2. Praeteritis, inquit, gaudeo.
3. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
4. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nos commodius agimus. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed ad rem redeamus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ita prorsus, inquam; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Negare non possum. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Murenam te accusante defenderem. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sumenda potius quam expetenda. Quae sequuntur igitur? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nos commodius agimus. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Bork Deprehensus omnem poenam contemnet.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nihil ad rem! Ne sit sane;

Verum hoc idem saepe faciamus. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

1. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
2. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
3. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
4. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
5. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
6. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Age sane, inquam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ecce aliud simile dissimile. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. An eiusdem modi? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Prioris generis est docilitas, memoria; Sed videbimus. Istic sum, inquit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Maximus dolor, inquit, brevis est. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quare conare, quaeso. Itaque his sapiens semper vacabit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.